Mayıs 14 te Müslüman oluşumun üzerinden 14 yıl geçmiş olacak. Evet, tam 14 sene…zaman ne kadar da çabucak geçiverdi. Her yıl mayıs ayının 14 ünde aynı duyguları ve duygusallığı yaşarım. Büyük bir suçluluk ve üzüntü duyarım. Geçmiş bir senemi muhasebe eder, kendime sorarım: bu sene Allah için ne yaptın? Allah
Bu blog yazısını, yaşadığımız dramatik günlerden önce, “sosyal mesafe” kavramı hayatımızda yokken, Korona öncesi kaleme almıştım. Maalesef, salgının yarattığı ortamın geleceğe dair oluşturduğu büyük bir belirsizlikten ramazan da nasibini alacak. Yaşayacağımız bu ramazanın, alışık olduğumuz ramazanlardan çok farklı olacağı kesin: toplu teravih namazlarının ve toplu iftarların olmadığı bir ramazan. Bir
Son bir iki haftadır sıradışı ve rahatsız edici bir zamandan geçiyoruz toplum olarak. Zannediyorum ki, ne/nasıl hissetmem gerektiği konusunda yaşadığım zorlukta yalnız değilim. Benim için Kabe’nin boş fotoğrafını görmekle başladı bu rahtsız edici durum. Mideme inen ağrı, içimi daraltan bir şekilde “n`olacak” bilirsizliğini getirdi birden. Genel olarak, olağan virüs salgınları/hastalıkları
Bu haftanın sonunda Ramazana 46 gün kalmış olacak. Bu kutlu ayı bekleyenin bir ben olmadığımı biliyorum. Ramazan’ın yaklaşmasının verdiği umut ve bekleyişin oluşturduğu hisler var. Hepsinin yanı sıra, bu ay imanımızın ve Allah ile olan ilişkimizin yenilenmesi için büyük bir fırsat. Günahlarımızın bağışı için bir şans. Bir çoğumuz bu ayın
Sevgili Jenny, Keşke hayata dair daha fazla bilgin olmuş olsaydı. İleride karşılaşacağın bir çok hayal kırıklığı ve acıyı hiç yaşamamış olabilir, daha az insanın kalbi kırılmış olurdu. Diğer taraftan yaşayacağın bütün zorluklar seni ve geleceğini şekillendirecek. Bazen imtihanlardan geçerek daha iyiye, güzele ulaşıyoruz. Hepsinin yanında, daha dikkatli ve bilinçli olmana
بسم الله الرحمن الرحيم Muhammed, Bütün insanlığa en iyi örnek olan kişinin adını taşıyorsun. Baban ve ben senin için bu adı seçtiğimizde, bu ismi koymamamız gerektiğini söyleyenler oldu. Adın sana ağır gelebilir veya büyük sorumluluklar getirebilir diye. Doğru, ismin senin bazı zamanlar zorluklarla karşılaşmana neden olabilir. Bu zamanlarda ismini aldığın
بسم الله ألرحمن ألرحيم Kızlarıma, Benim sevgili kızlarım; Allah, size anne olarak beni seçtiği için çok mutluyum. Bunun üzerine tefekkür etmem bile, kalbimin hızlı atmasına sebep oluyor. Dünyadaki bu kadar insan arasından benim evlatlarım olmanız için sizi seçti. O’nun sizi bana hediye etme sebebinin, size sunabileceklerimden ziyade, her birinizden öğreneceklerim
Müslüman olduğum ilk zamanlarda, ‘günahsız’ kalabilmek için çok dikkatliydim. Geçmiş günahlarım İslam’ı kabul ederek silinmişti. Günahların “bu hediyeye” zarar vereceği konusunda yeterince bilinçliydim. Müslüman olarak ilk yediğim yemeği çok iyi hatırlıyorum. Tabağımda olan hiçbir yemeği israf etmemiş, bir pirinç tanesi bile bırakmamıştım. Günah işlediğimde çok acı çekerdim. Öyle ki, üzüntüden
Müslüman olduktan yaklaşık bir yıl sonra, en yakın arkadaşlarımdan birisi ziyaretime geldi. Üniversitede tanışıp, yakın arkadaş olmuştuk. Mezun olduğumuzdan ve başka bir şehre taşındığımdan beri birbirimizi görmemiştik. Mahallemizde bir kafeye kahvaltıya gelmiş ve menüden favori kahvaltılıklarımızı seçiyorduk. Onu gördüğüm için çok mutluydum, ama o gün bana söylediklerini asla unutamam. Son
Öyle bir dönemdeyiz ki, yaşantımızı başkalarının sosyal kabulleri üzerine kuruyor ve aldığımız “like”ları gayretlerimizin karşılığı olarak görüyoruz. Peki başkaları ve “like”ları olmayıp, kendi başımıza kaldığımızda ne olur? Bizi onaylayacak bir kitle olmadığında, zor bir şeyi yapmamızı sağlayacak motivasyonu kendimizde bulabilir miyiz? Allah ile olan ilişkimiz, bizi zor olacak bir işi