Müslüman olduktan yaklaşık bir yıl sonra, en yakın arkadaşlarımdan birisi ziyaretime geldi. Üniversitede tanışıp, yakın arkadaş olmuştuk. Mezun olduğumuzdan ve başka bir şehre taşındığımdan beri birbirimizi görmemiştik. Mahallemizde bir kafeye kahvaltıya gelmiş ve menüden favori kahvaltılıklarımızı seçiyorduk. Onu gördüğüm için çok mutluydum, ama o gün bana söylediklerini asla unutamam. Son bir yıldır birbirimizin hayatında olanlar hakkında konuştuktan sonra bana şunları söyleyiverdi:
‘Bukalemun gibi olduğunu hissediyorum, her zaman bulunduğun ortama ayak uydurmak için renk değiştiriyorsun…’
Bu yorum beni çok şaşırtmıştı. En kıymetli arkadaşlarımdan ve dahası da Müslüman olduğumda beni destekleyen bir kaç dostumdan biriydi. Hayatımda çok belirgin şeyler değişmesine rağmen beni yeni hayatımla kabul edip, sevmeye devam etmişti… Yada ben öyle sanıyordum! İslam’ı tercih etmemi samimi bulmamış mıydı acaba?
Söylediklerine cevap vermedim. 14 yıldır zaman zaman aklıma geliyor ve düşünüyorum. Birbirimizi tanıdığımız dört yıllık üniversite hayatımda, “kendimi keşfetmek” adına farklı seçimler yaptığım oldu. Gerçekten de ortama ayak uydurma konusunda iyiydim. Sporcularla spor yapar; doğa aşığı, sağlıklı beslenmeyi öncelemiş, yoga yapan kimselerle takılır; yeni nesil inziva yapanlarla zaman geçirir, kampüsteki feminist öğrenci grubunda gönüllü olarak çalışırdım. Dört yılın sonunda da, başı örtülü bir Müslüman olmuştum.
Bir çok genç, bu yaşlarda çeşitli şeyleri deneyimlemek ve kim olduklarını ‘keşfetmek’ ister. Peki benim tecrübemi eşsiz kılan neydi? Aslında arkadaşımın ‘farklı gruplara’ ayak uydurduğumu söylerken ne demek istediğini anlıyorum. Artık bana baktığında, ona çok yabancı gözüküyordum. Saçlarımı görünmez kılıyor ve vücudumu mütevazi kıyafetlerle örtüyor, alkol almıyor, bara gitmiyor, partilere katılmıyor ve domuz eti yemiyordum. Umumi yerlerde bile olsak namaz kılabilmem için yaptığımız işlere ara veriyorduk…
Yaptığım bu şeyler ona çok garip geliyordu ve bir çok açıdan hissettiği gariplik gerçekten doğruydu! Olan şu ki, Peygamberimiz (sav) şöyle diyor; ‘İslam garip olarak başladı, sonrasında başladığı gibi (bir hale) dönüşücektir. Ne mutlu gariplere!’ (Sahih Muslim, 145) Yapmış olduğum seçim bu aslında.
Müslümanlar olarak her gün yapmış olduğumuz seçimler, garip olsa da, zor veya sıra dışı olsa da, bunların asıl sebebi Allah’ı SEÇME kararımızdandır. Hepimiz Allah’a inanma içgüdüsüyle doğduk, ama mesele bunun bir seçim doğrultusunda birey tarafından yapılmasıdır. Seçimlerimizi yaparken dikkatimizi dağıtan bir çok unsur var. Daha cazibeli, kolay veya daha eğlenceli olan tercihler. Bunların bir çoğunu deneyimlemiş birisi olarak şunu söylemeliyim: Allah’ın içimizdeki boşluğu doldurduğu gibi hiçbir şey onu dolduramıyor. Sonunda hepimiz O’na döndürüleceğiz ve ancak O’nunla kalplerimiz huzur bulacak.
Üniversite yıllarımda, ‘ asla bir bukalemun gibi ortamına ayak uydurmaya çalışan birisi olmadım. Kaybolmuştum ve gerçek kimliğimi arıyordum. Ne amaçla yaratıldığımı bulmaya çalışıyordum… KAYBOLMUŞTUM ve ÇARESİZCE yolumu bulmak istiyordum, sadece evimin neresi olduğunu bilmiyordum!
” Ve sen kaybolmuştun, seni buldu ve yol gösterdi.” (Kuran, 93:7)
Çeviri R.Nisa Ezber
(Allah’ın içimizdeki boşluğu doldurduğu gibi hiçbir şey onu dolduramıyor. Sonunda hepimiz O’na döndürüleceğiz ve ancak O’nunla kalplerimiz huzur bulacak. ) Çok güzel ozetlemissiniz bu cümleyle tüm hayatımızı..Çok sansli olduğumu düşünürdüm müslüman topraklarda doğup müslüman bir ailede yetiştigim için.. Ama bakıyorum da bizimki taklidi bir iman Sizler gibi sonradan Müslüman olan İslam’ın değerini kıymetini daha çok biliyor ve ben sizlerden daha çok ilham alıyorum..Rabbim sizlerin sayısını arttırsın inşallah..