Müslüman olduktan yaklaşık bir yıl sonra, en yakın arkadaşlarımdan birisi ziyaretime geldi. Üniversitede tanışıp, yakın arkadaş olmuştuk. Mezun olduğumuzdan ve başka bir şehre taşındığımdan beri birbirimizi görmemiştik. Mahallemizde bir kafeye kahvaltıya gelmiş ve menüden favori kahvaltılıklarımızı seçiyorduk. Onu gördüğüm için çok mutluydum, ama o gün bana söylediklerini asla unutamam. Son
Öyle bir dönemdeyiz ki, yaşantımızı başkalarının sosyal kabulleri üzerine kuruyor ve aldığımız “like”ları gayretlerimizin karşılığı olarak görüyoruz. Peki başkaları ve “like”ları olmayıp, kendi başımıza kaldığımızda ne olur? Bizi onaylayacak bir kitle olmadığında, zor bir şeyi yapmamızı sağlayacak motivasyonu kendimizde bulabilir miyiz? Allah ile olan ilişkimiz, bizi zor olacak bir işi
Bana sık sık sorulan sorudur, müslüman olmamı sağlayan şey neydi? Bu ‘’bir şey’’ beni Islamın hakikat olduğuna beni ikna etmişti. Dürüst olmak gerekirse, çok fazla tesadüf, düşüncelerimi kurcalayan sohbetler, inanılmaz insanlar ve karşılık bulmuş yalvarışlar vardı. Bu aklımda dönüp duran ve görmezden gelemediğim ‘bir şey’ Kuran’dı. Bir Hristiyan olarak bana